Manindigan ka Jon...
Hay, isang malaking buwisit ang araw na ito... (kelan ba ko hindi nabwisit, hehe). Pano ba naman kasi, pinaghintay ako ng ultimate 4 hours just to get my evaluation form. P.I. talaga sila, hindi ba nila alam na nagsasayang lang ako ng pamasahe kakalakad na papeles ko? Buwisit talaga. Bulacan pa ko mga koyang at mga ateh... Kaya ang ginawa ko, kumain muna ako sa Jollibee dahil gutom na gutom talaga ako... Hy, ang hirap talaga... Hirap na nga ako emotionally, pati ba naman physically? Hahaha...
Ayun, so naghintay ako para dun sa papeles ko, and whoa!!!! Nandun lang sa office ng dean.Sa wakas, makakaenroll na ko... But no, lecheng Admissions office yan ng FEU. Buwisit talaga... Pinabalik-balik pa ko, hahagilapin lang ang papeles ko... buwisit sila.
At tapos nun, nagpunta na ako sa pavilion to pay. But leche ulit, may fine sa late enrollment! Bwahaha, mangagantso talaga ang FEU... 100 pesos ang fine. Tapos bayad na ko ng P8000 for the downpayment (dahil wala kaming pera.) Oh no!!!
At least di na magagalit ang tatay ko. Kahapon nga, nag-away sila ni nanay sa phone... Sobrang nung nabalitaan ko yun, humagulgol talaga ako dahil feeling ko ako'y malaking pabigat. Ang daming nagsink-in sa akin kagabi... Hay, lagi na lang akong depressed, nawawalan ako ng drive (as I have texted Genesis last night) and gana sa pagkain (woooh, dapat pala lagi akong depressed). Seriously, hindi nako ganung katakaw, feeling ko dahil sa mga iniisip ko about my life... Isa talaga akong pakitang tao.. Lagi kong sinasabing okay lang ako, pero deep inside hindi...
Tapos kanina, pagkabayad ko, diretso ako sa IABF (Institute of Accounts, Business and Finance), ang bagong CBA ng buhay ko. Shet, di na pala ako pwedeng kumuha ng subjects dahil tapos na.. Balik nalang daw ako tomorrow... wenk... Putsat talaga tong enrollment na ito... Kaya nga nau-understand ko ang RVC, kasi nga students na lang ang nag-oorganize for the students.. kahit forever kang mag-wait, at least aasikasuhin ka nila.. Leche, sa *** ikaw na nga mag-aasikaso ng lahat, pati ba naman paghihintay pahirapan????
Ayun, dahil dito, maraming nagsink-in sakin dahil sa salitang officially... Ito ay ang mga sumusunod:
1.Officially, I'm enrolled sa FEU, though kukuha pa lang ako ng subjects tomorrow, dahil nga tapos na daw ang session for today. Kukunin ko din pala ang honorable dismissal ko sa UP next week... tear ;c
2. Officially, isa na kong Tamaraw. Sa skool lang at sa reg form, uniform at id.. pero ang puso ko, ISKOLAR ng BAYAN...
3. Officially, hindi na ko UPJPIA Externals Co-chair. Though matagal na ito, ngayon lang talaga nagsink-in sa akin... Masakit at nagpipigil lang akong umiyak nung eb meeting nung reg kaya nung tinukso ako nilang "bakit andito ka pa?" ay masakit talaga. I love Exte. Marami akong natutunan sa committee na ito. Hindi lang pagdating sa work at people management, kung hindi lalong lumambot ang puso ko for other people. Kaya nga sabi ni Ate Iris (VP before Janno), you must have the compassion and willingness to help other people, and Janno said, kelangan talagang may puso ka. And I have achieved that in short period of time... Ang sakit talaga...
at ang pinakamasakit sa lahat:
Ayun, so naghintay ako para dun sa papeles ko, and whoa!!!! Nandun lang sa office ng dean.Sa wakas, makakaenroll na ko... But no, lecheng Admissions office yan ng FEU. Buwisit talaga... Pinabalik-balik pa ko, hahagilapin lang ang papeles ko... buwisit sila.
At tapos nun, nagpunta na ako sa pavilion to pay. But leche ulit, may fine sa late enrollment! Bwahaha, mangagantso talaga ang FEU... 100 pesos ang fine. Tapos bayad na ko ng P8000 for the downpayment (dahil wala kaming pera.) Oh no!!!
At least di na magagalit ang tatay ko. Kahapon nga, nag-away sila ni nanay sa phone... Sobrang nung nabalitaan ko yun, humagulgol talaga ako dahil feeling ko ako'y malaking pabigat. Ang daming nagsink-in sa akin kagabi... Hay, lagi na lang akong depressed, nawawalan ako ng drive (as I have texted Genesis last night) and gana sa pagkain (woooh, dapat pala lagi akong depressed). Seriously, hindi nako ganung katakaw, feeling ko dahil sa mga iniisip ko about my life... Isa talaga akong pakitang tao.. Lagi kong sinasabing okay lang ako, pero deep inside hindi...
Tapos kanina, pagkabayad ko, diretso ako sa IABF (Institute of Accounts, Business and Finance), ang bagong CBA ng buhay ko. Shet, di na pala ako pwedeng kumuha ng subjects dahil tapos na.. Balik nalang daw ako tomorrow... wenk... Putsat talaga tong enrollment na ito... Kaya nga nau-understand ko ang RVC, kasi nga students na lang ang nag-oorganize for the students.. kahit forever kang mag-wait, at least aasikasuhin ka nila.. Leche, sa *** ikaw na nga mag-aasikaso ng lahat, pati ba naman paghihintay pahirapan????
Ayun, dahil dito, maraming nagsink-in sakin dahil sa salitang officially... Ito ay ang mga sumusunod:
1.Officially, I'm enrolled sa FEU, though kukuha pa lang ako ng subjects tomorrow, dahil nga tapos na daw ang session for today. Kukunin ko din pala ang honorable dismissal ko sa UP next week... tear ;c
2. Officially, isa na kong Tamaraw. Sa skool lang at sa reg form, uniform at id.. pero ang puso ko, ISKOLAR ng BAYAN...
3. Officially, hindi na ko UPJPIA Externals Co-chair. Though matagal na ito, ngayon lang talaga nagsink-in sa akin... Masakit at nagpipigil lang akong umiyak nung eb meeting nung reg kaya nung tinukso ako nilang "bakit andito ka pa?" ay masakit talaga. I love Exte. Marami akong natutunan sa committee na ito. Hindi lang pagdating sa work at people management, kung hindi lalong lumambot ang puso ko for other people. Kaya nga sabi ni Ate Iris (VP before Janno), you must have the compassion and willingness to help other people, and Janno said, kelangan talagang may puso ka. And I have achieved that in short period of time... Ang sakit talaga...
at ang pinakamasakit sa lahat:
4. Officially, hindi na ako parte ng UPJPIA. Shet, ang sakit talaga... sobra... okay lang sana kung grumaduate ako, pero umalis ako nang hindi natatapos ang JPIA life ko... Gusto ko pang mag-Networx, JPIAweek, FP, Exte chair, at kung pwede pa, VP! hahaha =p Pero seriously, sobrang sana di na lang ako pumasa ng UP para sa pag-alis ko'y di man lang ako nakakaramdam ng ganitong sakit. Oh well, sabi nga ni Jill, panindigan mo na yan, at ito ang thrust ko sa life ngayon, MANINDIGAN.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home