Madaming iniisip.blogspot.com
Nakakainis ang law exam! Sobrang hirap niya... Imagine, 400+ articles ang kasama tapos 25 items...75 ang passing,which compels us to have a score of 19-25, which is very impossible to happen. Hay life, you're so complex... is it?
Nakakatuwa lang isipin na may tendency tayong lahat, yep, na hayaang mangyari ang isang bagay na lumipas, lalo na kung pagod na pagod tayo at kung umatake ang problema, kung kelan mahina tayo. Nakakalungkot isipin ang mga mangyayari, lalo na kung masama at di kaaya-aya. Ewan. Sa tagal ko na ba dito sa earth di ko pa ba to marerealize diba?
I didn't review for the whole dept exam week kasi yung final project ko sa computer e nasira... I have to repeat yung 9 na segments, so I didnt have a choice but to do it. Pero, di naman ako nagsisisi kasi uber dali lang ang Math, at binarbero ko lang yung the rest. Sa law, wala akong palusot pero I felt sleepy kahapon + PDA kahapon so nakatulog na ako... hahaha... Godbless sa akin diba? Alam ko na yung concepts, pero shet, ang hirap ng situational talaga... O my god... please, sana mataas, or kung hindi naman, pasado, para pwede pa akong mag-qualifying exam for BSA... nakakaiyak... :)
Tapos, wala lang... namimiss ko na ang JPIA... Aksholi, everyday. Lagi ko silang iniisip... at naiisip. Magakaibang gawain ba yun?
Iniisip ko kasi, after 5 years or 10 years, magiging ganito pa din ba ang feeling ko towards sa mga taong yun? Kasi, sobrang nahihirapan akong di ko sila kasama, though 2nd sem at summer ko lang sila nakilala ng mabuti, which is so disappointing, kasi sana 1st sem palang magkakakilala or close na talaga kami. Mamimiss ko ang ingay nilang lahat... pati mga planning sems. Sobrang mahal ko sila, pati ang org. Never talaga akong naging malapit sa isang org... kaya pala ang mga alumni ganito ang feeling kapag may tribute, now i know why.
I miss you guys, pero siguro ganito talaga... Kelangang tanggapin. Sana magkita-kita pa tayo (which is so possible, yet rare, diba!)
LOVE YOU JPIA!
-walang sense na entry.bow. =p -
Nakakatuwa lang isipin na may tendency tayong lahat, yep, na hayaang mangyari ang isang bagay na lumipas, lalo na kung pagod na pagod tayo at kung umatake ang problema, kung kelan mahina tayo. Nakakalungkot isipin ang mga mangyayari, lalo na kung masama at di kaaya-aya. Ewan. Sa tagal ko na ba dito sa earth di ko pa ba to marerealize diba?
I didn't review for the whole dept exam week kasi yung final project ko sa computer e nasira... I have to repeat yung 9 na segments, so I didnt have a choice but to do it. Pero, di naman ako nagsisisi kasi uber dali lang ang Math, at binarbero ko lang yung the rest. Sa law, wala akong palusot pero I felt sleepy kahapon + PDA kahapon so nakatulog na ako... hahaha... Godbless sa akin diba? Alam ko na yung concepts, pero shet, ang hirap ng situational talaga... O my god... please, sana mataas, or kung hindi naman, pasado, para pwede pa akong mag-qualifying exam for BSA... nakakaiyak... :)
Tapos, wala lang... namimiss ko na ang JPIA... Aksholi, everyday. Lagi ko silang iniisip... at naiisip. Magakaibang gawain ba yun?
Iniisip ko kasi, after 5 years or 10 years, magiging ganito pa din ba ang feeling ko towards sa mga taong yun? Kasi, sobrang nahihirapan akong di ko sila kasama, though 2nd sem at summer ko lang sila nakilala ng mabuti, which is so disappointing, kasi sana 1st sem palang magkakakilala or close na talaga kami. Mamimiss ko ang ingay nilang lahat... pati mga planning sems. Sobrang mahal ko sila, pati ang org. Never talaga akong naging malapit sa isang org... kaya pala ang mga alumni ganito ang feeling kapag may tribute, now i know why.
I miss you guys, pero siguro ganito talaga... Kelangang tanggapin. Sana magkita-kita pa tayo (which is so possible, yet rare, diba!)
LOVE YOU JPIA!
-walang sense na entry.bow. =p -
posted by JON at
8:40 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home